Στις 21 Απριλίου του 1961, την τελευταία χρονιά της γαλλικής αποικιοκρατίας στην Αλγερία, μια «χούφτα απόστρατων στρατηγών», όπως είχε σαρκάσει εκ των υστέρων ο στρατηγός Nτε Γκoλ, και πίσω από αυτούς «μια ομάδα αξιωματικών, παρτιζάνων, φιλόδοξων και φανατικών» είχαν πραγματοποιήσει μια αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος στο όνομα της γαλλικής Αλγερίας. Ακριβώς εξήντα χρόνια αργότερα, την περασμένη Τετάρτη, ένα ακροδεξιό γαλλικό περιοδικό δημοσίευσε μια επιστολή «20 στρατηγών, 100 υψηλόβαθμων αξιωματικών και περισσότερων από 1.000 άλλων στρατιωτικών», όλοι τους εν αποστρατεία, όπως διαβεβαίωσε τέσσερις ημέρες αργότερα η γαλλίδα υπουργός Αμυνας Φλοράνς Παρλί, ίσως όμως και όχι, όπως άφησε να εννοηθεί χθες, όπου απειλούσαν ούτε λίγο ούτε πολύ ότι αν δεν βάλει ο Εμανουέλ Μακρόν τέλος στην «αποσύνθεση» της Γαλλίας, θα βάλουν εκείνοι μια μέρα τον στρατό να επέμβει για «μια επικίνδυνη αποστολή προστασίας των πολιτισμικών μας αξιών». Την αρχική σιωπή ασυρμάτου της κυβέρνησης ήρθε να υπερκαλύψει η ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν διαμηνύοντας ευθύς αμέσως στους (απόστρατους) στρατιωτικούς πως συμμερίζεται τις αναλύσεις τους και καλώντας τους να προσχωρήσουν στο κόμμα της, την Εθνική Συσπείρωση (RN). Στην πραγματικότητα, αντί να ξεφουσκώσει, το θέμα παίρνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις στη Γαλλία.
Το κείμενο που δημοσιεύτηκε την περασμένη Τετάρτη στο «Valeurs Αctuelles» το συνέταξε ένας Ζαν-Πιερ Φαμπρ-Μπερναντάκ, πρώην αξιωματικός της γαλλικής χωροφυλακής, φίλα προσκείμενος στα Κίτρινα Γιλέκα, διαχειριστής ενός μπλογκ, του Place d'Αrms, για «εκείνους που αγαπούν τη Γαλλία και συνειδητοποιούν πως βρίσκεται στο χείλος της αβύσσου». Μεταξύ των 20 απόστρατων στρατηγών που το υπογράφουν, η «Monde» ξεχώρισε τον στρατηγό Κριστιάν Πικεμάλ, ο οποίος αποπέμφθηκε αφού συμμετείχε στις 6 Φεβρουαρίου του 2016 σε μια διαδήλωση στο Καλαί κατά της «ισλαμοποίησης της Ευρώπης». Η επιστολή τους απευθύνεται στον «πρόεδρο», τον Εμανουέλ Μακρόν, την κυβέρνηση και τους βουλευτές, όλους τους εκπροσώπους δηλαδή της Ρεπουμπλίκ, και αναμειγνύει όλα τα κλασικά θέματα της Ακροδεξιάς, το «déclinisme», την πεποίθηση δηλαδή πως η γαλλική κοινωνία βρίσκεται σε παρακμή, τον φόβο της «μεγάλης αντικατάστασης» των ευρωπαίων χριστιανών από τους μουσουλμάνους μετανάστες, καθώς και το φάντασμα ενός φυλετικού πολέμου.
«Η κατάσταση είναι σοβαρή, η Γαλλία βρίσκεται σε κίνδυνο, αντιμετωπίζει πολλές φονικές απειλές», γράφουν. «Η τιμή μας επιβάλλει την καταγγελία της αποσύνθεσης που πλήττει σήμερα την πατρίδα μας», προσθέτουν καλώντας τον γάλλο πρόεδρο να υπερασπιστεί τον πατριωτισμό. Ειδάλλως, «αν δεν γίνει τίποτα, η υπερβολική ανοχή θα συνεχίσει να εξαπλώνεται αναπόφευκτα στην κοινωνία, προκαλώντας τελικά μια έκρηξη και την επέμβαση των εν ενεργεία συναδέλφων μας σε μια επικίνδυνη αποστολή προστασίας των πολιτισμικών αξιών μας και προστασίας των συμπατριωτών μας στην εθνική επικράτεια», προειδοποιούν. Και σε αυτό το «εντεινόμενο χάος», «οι θάνατοι, για τους οποίους θα φέρετε την ευθύνη, θα μετριούνται σε χιλιάδες».
Οσο και αν ακούγεται περίεργο, η γαλλική κυβέρνηση χρειάστηκε τέσσερις ημέρες να αντιδράσει, να καταγγείλει η Φλοράνς Παρλί μια «ανεύθυνη» πολιτικοποίηση του στρατεύματος, να θυμίσει πως «ο στρατός δεν είναι εδώ για να κάνει εκστρατεία αλλά για να υπερασπίζεται τη Γαλλία» και πως οι στρατιωτικοί οφείλουν ουδετερότητα και αφοσίωση. Είχαν προηγηθεί οργισμένες αντιδράσεις της γαλλικής Αριστεράς, που κατήγγειλαν την κυβερνητική σιωπή, και ένα άρθρο γνώμης της Μαρίν Λεπέν, δημοσιευμένο στο ίδιο ακροδεξιό περιοδικό, όπου η ηγέτις της Ακροδεξιάς καλούσε τους απόστρατους στρατιωτικούς να «ενώσουν τις δυνάμεις τους» μαζί της - φροντίζοντας βέβαια για τους τύπους να επισημάνει πως η αγανάκτησή τους «επιβάλλει, στη δημοκρατία, την αναζήτηση μιας πολιτικής λύσης» και ότι τους καλεί «να συμμετάσχουν στη μάχη που ξεκινάει, μια μάχη ασφαλώς πολιτική και ειρηνική». Επανερχόμενη χθες στο θέμα, έχοντας ήδη στηλιτεύσει και τη στάση της Λεπέν, πιθανότατης μονομάχου του Μακρόν στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών την επόμενη άνοιξη, η γαλλίδα υπουργός Αμυνας ζήτησε την επιβολή κυρώσεων εις βάρος των υπογραφόντων, αφήνοντας για πρώτη φορά ανοιχτό το ενδεχόμενο ύπαρξης και εν ενεργεία στρατιωτικών ανάμεσά τους.
