منصور کاووسی (دانش آموخته دکتری تخصصی مدیریت بحران) در یادداشتی به بررسی موضوع بی عدالتی علیه مطالبات فرهنگیان بازنشسته ۱۴۰۲ پرداخته است.
حداقل ۱۵ ماه از بازنشسته شدن معلمانی که سی سال از بهترین روزهای عمر خویش را جهت تعلیم و تربیت جامعه با کمترین میزان حقوق و دستمزد در طی دوران شغلی صرف کرده‌اند می‌گذرد، همان معلمی که گفتند شغلش "شغل انبیاء" است و طبق آموزه‌های دینی باید قبل از خشک شدن عرقش حق سنوات وی را که ماهانه بدون یک روز وقفه از حقوق ناچیزش کسر کرده اند، پرداخت نمایند، اما عرق وی که سرد شده هیچ، جمع کثیری از آنان هم به دیار حق شتافته اند، بدون دریافت مطالبات خود.
امروزه به مدد علوم الکترونیک، کامپیوتر، اینترنت و شبکه‌های رسانه‌ای، در کسری از ثانیه می‌توان میلیون‌ها داده و آمار را استخراج و عملیاتی نمود، آموزش و پرورش بخصوص معاونت برنامه‌ریزی و توسعه منابع با آمارهای روزانه در دسترس، از سه سال قبل واقف بود که در سال ۱۴۰۲ بین ۷۰ تا ۱۰۰ هزار معلم بازنشسته شده باید مطالبات آنان پیش بینی، بودجه بندی و در فرصت مناسب پرداخت گردد، نه ۱۵ ماه بعد از بازنشستگی به دلیل کسری منابع مالی تازه به دنبال راهکار جهت کسب بودجه و ردیف بیفتد، این عمل سهل انگاری عمدی بوده به دلیل ایجاد اعتراضات مکرر، همچنین ضرر و زیان بالا به ذیع نفعان، نیازمندِ بازخواست و توبیخ فرد یا افراد سهل انگار به دلیل ناتوانی در انجام امور محوله ذاتیِ پست اشغالی می‌باشد.
