Çağın en büyük sorunlarından biri olan yalnızlık, çocuk psikolojisini doğrudan etkiliyor. Sağlık Bilimleri Üniversitesi Öğretim Görevlisi Psikolog Merve Tuğçe Doğru, “Yalnızlık duygusu doğum anından itibaren hissedilebilen bir duygu. Bireylerin ruhu her dönem güven duygusunu hissetmek istiyor. Tüm iletişim güven duygusu geliştiği zaman gerçekleşiyor. Aksi halde zamanla yalnızlaşan bireyler haline geliyoruz” dedi.
Yalnızlığın en temel duygulardan biri olduğunu hatırlatan Doğru, “Yalnızlık gelişimin her evresinde kendini farklı boyutlarda hissettirir. Her durumda olduğu gibi bu duyguda da duygusal dengeyi korumak çok önemli. Çocukluk dönemi yalnızlıkla nasıl başa çıkılacağını öğrendiğimiz bir dönem. Bu evrede ya başa çıkmayı öğreniriz ya da hayat boyunca yalnızlıkla mücadele ederiz. Hangi yolu seçileceği konusunda hiç kuşkusuz ebeveynlerin yaklaşımları ve rolleri belirler” diye anlattı. Ebevenylerin çocuklar için rol-model olduğunu ifade eden Doğru, çocukların anne-babasının hayata yüklediği anlamları kendi hayatlarına yüklediğini söyledi.
Çocukluk döneminde ilk güven duyulan kişinin anne olduğunu hatırlatan Doğru, “Doğum sonrası sürece baktığımızda bebeğin bir başka kişi ile ilk bağı anne memesi ile kuruluyor. Bir besin geçişi olduğunu düşünüyor olsak da aslında hem fizyolojik hem de psikolojik bir beden gelişimi olarak düşünebilirsiniz. Bu süreçte annenin çocuğa duyguları, düşünceleri, stresi veya enerjisi geçerek, çocuğa aynı şekilde stres ve kaygı olarak yükleniyor” şeklinde konuştu. Çocukların bu süreçteki stresten doğrudan etkilendiğini hatırlatan Doğru, “Doğum öncesi ve sonrasındaki duygu yoğunluğunu eşler birbirlerine olan sevgi ve saygı ile dünyaya huzurlu ve mutlu bir birey yetiştirmenin ilk adımlarını atmaya başlıyorlar” diye anlattı.
Doğru şöyle konuştu: “Yalnızlık duygusu bakım veren kişinin yokluğuyla, benliğin oluşmaya başladığı yani yaşamın erken dönemleriyle çocuk sevgi ve güven nesnesinin kaybından korkma ile başlıyor. Bu korku annenin işe başlaması, bakım sorunları, bebekteki nörolojik hastalıklar, bakım veren kişilerin tutumu, baba-anne iletişim problemleri, kardeş sorunları, zamanında önce kreşe başlanması gibi sebeplerle ortaya çıkabiliyor. Çocuk bu süreçte eğer anne babası ile sağlıklı iletişim kuramıyorsa, kendini kapatmaya başlıyor. Yalnızlık, depresyon ve bilişsel gerileme olmak üzere birçok ruhsal sorunlara, ileri düzeyde ise kanser, iltihaplı hastalıklar ve kalp sorunları gibi bedensel rahatsızlık riskini artırabiliyor.”
