Η Γαλλία απέφυγε τους κινδύνους των ακραίων σεναρίων μιας κυβέρνησης με επικεφαλής τη δεξιά Εθνική Συσπείρωση (RN) της Μαρίν Λεπέν και μιας απόλυτης πλειοψηφίας της ενωμένης Αριστεράς με τα οικονομικά μη εφαρμόσιμα σχέδια για τις δαπάνες. Ενώνοντας τις δυνάμεις τους κατά της RN στις περισσότερες εκλογικές περιφέρειες, η ενωμένη Αριστερά και οι κεντρώοι του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν έφεραν τη RN στην τρίτη θέση.
Ωστόσο, το γεγονός ότι η Αριστερά έχει γίνει η ισχυρότερη ομάδα στο κοινοβούλιο εγείρει σοβαρές ανησυχίες. Η Γαλλία οδεύει προς μια περίοδο πολιτικής αβεβαιότητας και – πιθανότατα – προς δημοσιονομικά προβλήματα και μερική αντιστροφή των αναπτυξιακών μεταρρυθμίσεων του προέδρου Μακρόν. Σε σχέση με την κατάσταση πριν από την προκήρυξη των εκλογών, η μεταβολή είναι σαφώς αρνητική. Στα θετικά, το απροσδόκητα αδύναμο αποτέλεσμα για τη RN αποτελεί ανακούφιση για την ΕΕ και για την Ουκρανία.
Οι πολιτικές δυνάμεις που ενώθηκαν για να αποτρέψουν μια κυβέρνηση της RN έχουν ελάχιστα κοινά. Οι απόψεις τους για τη μετανάστευση, τα κοινωνικά και πολιτιστικά ζητήματα, τη δημοσιονομική πολιτική και την ανάγκη για μεταρρυθμίσεις υπέρ της ανάπτυξης είναι συχνά εκ διαμέτρου αντίθετες. Ο σχηματισμός κυβέρνησης δεν θα είναι εύκολος. Οι καιροί είναι δύσκολοι, τα συναισθήματα είναι έντονα – και η Γαλλία δεν έχει παράδοση στη δημιουργία συνασπισμών μεταξύ κομμάτων με πολύ διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις.
Το λιγότερο κακό αποτέλεσμα θα ήταν μια σταθερή κυβέρνηση υπό την ηγεσία της μετριοπαθούς Αριστεράς και με την υποστήριξη των κεντρώων και, ενδεχομένως, των κεντροδεξιών Ρεπουμπλικανών. Ωστόσο, ούτε αυτό φαίνεται πιθανό. Η ισχυρή επίδοση της ενωμένης Αριστεράς στο σύνολό της καθιστά δύσκολο για τη μετριοπαθή Αριστερά να σπάσει τη συμφωνία με την Ακρα Αριστερά και να εγκαταλείψει τα πιο δαπανηρά τμήματα του δημοσιονομικού προγράμματος της συμμαχίας.
Η έλλειψη πλειοψηφίας για την ενωμένη Αριστερά, την Ακροδεξιά ή το Κέντρο ήταν το πιο πιθανό και λιγότερο αρνητικό σενάριο από τότε που ο Μακρόν προκήρυξε πρόωρες εκλογές στις 9 Ιουνίου. Ομως, το εκλογικό αποτέλεσμα εξακολουθεί να είναι αρνητικό για δύο λόγους.
Πρώτον, σηματοδοτεί το τέλος των αναπτυξιακών μεταρρυθμίσεων του Μακρόν υπέρ της ανάπτυξης. Αντ’ αυτού, οι κεντρώοι θα πρέπει σχεδόν σίγουρα να αποδεχτούν κάποιες ανατροπές μεταρρυθμίσεων (π.χ. μια πιθανή αλλαγή στη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση) και ενδεχομένως προοδευτικές αυξήσεις φόρων που απαιτεί η Αριστερά προκειμένου να περάσει έναν προϋπολογισμό.
Δεύτερον, απειλεί να επιδεινώσει τα δημοσιονομικά προβλήματα της Γαλλίας. Με έλλειμμα 5,5% του ΑΕΠ πέρυσι και παρόμοιο έλλειμμα φέτος, ελλείψει διορθωτικών μέτρων, η Γαλλία θα δυσκολευτεί να περάσει έναν προϋπολογισμό του 2025 που να συμμορφώνεται με τους δημοσιονομικούς κανόνες της ΕΕ.
