به گفته برخی از فعالان فولادی، حدود ۲.۱ درصد تولید ناخالص داخلی در دنیا بر دوش صنعت فولاد است؛ این درحالی است که در کشور ما این رقم ۵.۵ درصد می‌باشد که نشان از نقش تعیین‌کننده این صنعت در اقتصاد کشور دارد. ظرفیت اسمی تولید فولاد کشور در سال گذشته به ۴۵ میلیون تن رسید، درحالی‌که تولید واقعی حدود ۳۱ میلیون تن بوده است؛ با وجود ظرفیت‌های خالی واحدهای فولادسازی، در سال ۱۴۰۲ صادرات فولاد برای کشور ۷.۸ میلیارد دلار درآمد داشته است.
به گزارش ایلنا به نقل از شرکت توسعه معادن و فلزات؛ به اذعان کارشناسان و فعالان اقتصادی، صنعت فولاد شاید تنها صنعتی باشد که سند چشم‌انداز بیست‌ساله‌ای که ترسیم شده بود را با جدیت دنبال کرد تا بتواند افق ۵۵ میلیون تنی فولاد در سال ۱۴۰۴ را محقق کند اما صنایع زیرساختی همگام با این صنعت رشد نکردند و در این مسیر همواره چالش‌هایی سرعت توسعه این صنعت را کاهش داده است. طی سال‌های گذشته، به ناچار فولادسازان خود اقدام به تامین زیرساخت‌ها کرده‌اند که به بارنشستن آن طی چندسال آینده می‌تواند بخشی از نگرانی‌های این صنعت، از جمله تامین آب و برق را کاهش دهد.
بر اساس آمار گزارش‌شده، مجوز ظرفیت تولید فولاد کشور، فعال و در حال احداث، به بیش از ۱۱۰ میلیون تن رسیده که تولید این میزان فولاد به بیش از ۳۰۰ میلیون تن سنگ آهن نیاز دارد؛ درحالی که ما در سال گذشته تنها ۹۵ میلیون تن سنگ آهن استخراج کرده‌ایم. با توجه به این که ذخایر سطحی در کشور ما در حال اتمام است و چالش‌هایی نیز در زمینه تامین منابع سخت‌افزاری و ماشین‌آلات روز دنیا وجود دارد، ممکن است در سال‌های پیش رو تامین آن سخت‌تر شود و در صورتی که اقدامات اکتشافی منسجمی صورت نگیرد، منابع سنگ آهن کشور تنها ۱۷ سال آینده پاسخگوی صنعت فولاد کشور خواهد بود.
